Gratulacje dla całej drużyny, wielkie brawa!!!

To prawdziwa "drużyna marzeń" i jest to bardzo widoczne na zawodach. Jas-Kółki w Rajczy żółciły się bardzo licznie w peletonie i pięknie prezentowały się w małych klubowych grupkach na trasie. Podobały mi się okrzyki małych kibiców: "patrz, patrz! Oni są z jednej drużyny!" Nadal nie umiem się do końca oswoić ze świadomością że chłopaki (tym razem Andrzej i Adam) poświęcają własne wyniki żeby wspierać moją jazdę. Dziękuję. Motywuje mnie to do cięższej pracy przed kolejnym sezonem :-)

Na początku bardzo dziękuję za wspaniały występ w Rajczy. Kto był ten widział ogromny wysiłek w walce o różne cele. Tutaj bardzo dziękuję Robertowi i Marcinowi za wszystko to, co zrobili dla nas startujących. Oni dokładnie widzieli jak toczyła się nasza walka niekiedy z samym sobą. Dzięki Robertowi na pierwszym feralnym podjeździe nawet trochę zyskaliśmy. Co prawda, to co zostało stracone trudno było odrobić, ale w niektórych przypadkach zyskaliśmy, przynajmniej my z Izą. Później dzięki dopingowi Marcina z Robertem na każdym okrążeniu przybywało nam sił. Ale od początku. Ustawiliśmy się w połowie stawki na starcie, była to dobra decyzja, przynajmniej tak to na początku wyglądało. Start i od początku pilnowałem, żeby Iza mi nie uciekła wśród peletonu. Nawet dobrze to wyglądało z mojej strony, mimo pewnych obaw. Po około 8 km skręt w prawo i pierwszy podjazd na tym wyścigu. Rozpoczął się dość fajnym nachyleniem, chociaż przed startem zostałem ostrzeżony, że jest wąski i stromy. Tyle, że tylko sam początek był taki, po chwili faktycznie zrobiła się niezła ścianka. Mimo tego, że nie byli my w tyle, to i tak niektórzy nie umieli sobie z nim poradzić i zaczęli schodzić lub spadać z roweru. Podjazd był jak najbardziej do podjechania, mnie się bardzo podobała ta górka, nie znałem jej wcześniej, na pewno tam wrócę. Kiedy pospadali z rowerów przede mną, próbowałem ich ominąć nawet po trawie, ale było za stromą, jak na taką nawierzchnię. Jeszcze przed zatrzymaniem się, obok mnie wywrócił się Piotrek. Kiedy z Izą podbiegaliśmy pod górę, miła niespodzianka. Robert pomaga innym pozbierać się i wsiąść na rower. Kiedy nas zobaczył, szybko do nas podbiegł i pierwsze Izę, później mnie pomógł ruszyć pod górę. I tutaj zyskaliśmy małą przewagę nad innymi dziewczynami z K3. Już bez problemów (nie licząc, że nie umiałem wpiąć lewej nogi w pedały) wyjechaliśmy do góry i zjazd, trudny, trochę kręty, wąski, coś co ja osobiście na wyścigach lubię. Jako, że Iza także świetnie zjeżdża, to na dole za nami zrobiła się pustka. Skręt w lewo i rozpoczął się drugi podjazd. Tutaj dogoniła nas Kasia i mając na kole kilku asów kolarstwa pomknęła do przodu. Ja tylko krzyknąłem w kierunku chłopaków, czy nie wstyd im jechać tak cały czas na kole dziewczyny, ale nie wzruszeni jechali ambitnie dalej. Dołączył do nas Adam i razem jeszcze pod tą górę rozebraliśmy Izę z kurtki. Przy zjeździe do Skalite, jazda na maxa, znowu odrobiliśmy sporo czasu. Po zmianach z Adamem podjazd pod granicę. Przed samym Mytem Piotrek z Bastkiem naprawiali łańcuch, który nie wytrzymał ogromnej sił nacisku Piotrka. Zatrzymałem się i dałem spinkę, krzycząc Adamowi, żeby jechał dalej nie zatrzymując się. Po małej pogoni dojechałem do grupki prowadzonej przez Adama i znowu razem po zmianach z niezawodną Izą na kole. Tak bez problemów wjechaliśmy na rundę, minęliśmy metę, gdzie doping Marcina dodał nam sił i pomknęliśmy na rundę. Na początku okrążenia, Maciek szedł z zerwanym łańcuchem, który dzięki Piotrkowi skuł i jechał dalej, póki nie zerwał go drugi raz. Pierwsza runda dość szybka w naszym wykonaniu. Mijając metę znowu gorący doping Marcina i Roberta, który wszystkich już powkładał na rowery pod ściankę i przyjechał nas dopingować.

Kolacja zjedzona, można pisać dalej. Rozpoczęliśmy drugie okrążenie, dogonił nas Piotrek, który krzyknął, że dwie z K3 mają jakieś 4 min straty do nas. Pomyślałem jest świetnie i zaczęły się problemy z przerzutką tylną Izy, a raczej chyba z linką, pancerzem. Iza mówi, że chyba hamulec jej trzyma, bo ciężko jej się kręci. Ja widzę, że koło nie ociera o okładziny, więc to chyba nie to. Po chwili zauważyłem, że jedzie na ciężkim przełożeniu z tyłu. Okazało się, że łańcuch nie idzie w stronę większych zębatek z tyłu. Niestety trzeba było te kilka metrów wejść. Na górze znowu łańcuch nie chciał spadać. Tyle wysiłku miało pójść na marne i nie miało być podium? Udało się Izie rozruszać manetką linki, przerzutkę, czy co tam szwankowało. W głowie miałem już rezerwowy pomysł zamiany rowerów, ale mimo że przerzutka nie działała jak trzeba, pokonaliśmy to i następne trzecie okrążenie. Kiedy już ostatni raz rozpoczynaliśmy zjazd w Lalikach, wiedziałem, że to trzecie miejsce już jest nasze. Ile sił w nogach na zjeździe, krótkim wypłaszczeniu i ostatni podjazd już na spokojnie. Trzecie miejsce wywalczone. Tutaj należą się wielkie uznania dla Izy. Widziałem ile daje z siebie, godne podziwu i naśladowania. Tyle woli walki, to tylko w Jas-Kółkowych dziewczynach. Ogromne dzięki także dla Adama, był gotowy oddać swój rower w razie potrzeby, poradziliśmy sobie z mała awarią i nie trzeba było, fajnie, że każdy potrafi odnaleźć się w drużynie w razie potrzeby. Pech na tym maratonie nas nie opuszczał, ale wszyscy poradzili sobie mimo trudności. Wielkie brawa i podziękowania dla wszystkich startujących i wspierających. Jechać 100 km w jedną stronę, żeby dopingować kolegów i koleżanki. Wielkie dzięki.

Gratulacje dla Was, za trud , poświęcenie i wysiłek włożony w ten wspólny sukces. Bardzo mnie cieszy ta więź i pomoc miedzy nami , mam nadzieję ,że nie ulegnie to zmianie. Brawa dla całego teamu i osób, które wiele robią dla tego klubu, aby wszystko sprawnie funkcjonowało !!!!

Piękna sprawa ! Szacunek i graty dla wszystkich , którzy przyczynili się do tak zacnego wyniku . Największe brawa dla tych , którzy ten wózek Jas-Kółkowy ciągnęło najbardziej, poświęcając czas i energię na Zawody , które profilem niedokońca im leźały . Wyniki indywidualne naszych liderów naprawdę powalają na kolana ! Wielkie brawa ! Relacja Andrzeju palce lizać ! Jest tam wszystko co trzeba ; krew , pot i łzy i na końcu radość ! Otfin jest pod wraźeniem !!!

Dziękuję wszystkim za udział w finale cyklu Road Maraton w Rajczy. Szczególne gratulacje należą się Angelice, Izie i Marcinowi za miejsca na podium. Podziękowania dla wszystkich którzy przyczynili się do tych wyników. Nie obyło się też bez pechowych sytuacji, jedną z nich był zator na pierwszym podjeździe który skutecznie podzielił peleton na wiele małych grupek na skutek czego m.in. Darek Grelowski i ja musieliśmy nadrabiać poniesione straty. Jechaliśmy dosyć mocno i w pewnym momencie mój łańcuch nie wytrzymał. Dziękuję Sebastianowi i Andrzejowi za okazane wsparcie przy naprawie defektu. Nie był to koniec defektów na trasie, problemy z przerzutką wpłynęły na jazdę Izy a Maciek musiał skończyć wyścig przedwcześnie. Dziękuję Marcinowi i Robertowi za doping który motywował mnie do dalszej jazdy. Gratuluję wszystkim osiągniętych wyników w Klasyfikacji Generalnej. Byliśmy jedną z najliczniejszych drużyn dekorowanych w końcowych klasyfikacjach. Regularne starty w tym cyklu pozwoliły zająć miejsce 2 w Klasyfikacji Drużynowej. Na więcej nie mieliśmy szans, nawet jazda najsilniejszym składem na wszystkich wyścigach raczej nie pozwoliłaby pokonać drużyny Road Maraton Team. Dziękuję za udział w dekoracji. Byliśmy najliczniejszą drużyną stającą na podium.